<<Աշխարհի ամենագեղեցիկ ջրահեղձը>> ստեղծագործությունը կարելի է բաժանել երկու մասի Առաջին մասում մարդիկ են, որոնք ապրում են իրենց գորշ ու միապաղաղ կյանքով, վախի ու սարսափի մեջ ծովափնյա սակավամարդ գյուղում, նրանց ոտքերի տակ անգամ կարգին հող չկար Երբ նրանցից որևէ մեկը ջրահեղձ է լինում ,նայում էին միմյանց և պարզ էր դառնում նրա ով լինելը։Ջրահեղձին էլ ներում էին գահավեջ ժայռերից ցած։ Երկրորդ հատվածում ամեն ինչ փոխվում է մի ջրահեղձի ափ նետվ ելուց հետո։Նրա վրայի ջրիմուռները մաքրելլուց հետո կանայք զարմանքից միպահ ընկրկում են քանի որ մեռյալի հայացքում չկա վախի,հուսահատության,խեղճության նշույլ անգամ։Դրանց փոխարեն հպարտություն ու արժանապատվություն էր ժառանգում ջրահեղձի սառը մարմնից դեպի ապրողները։ Հեղինակի գաղփարական նպատակա դրումը խոր է,այն է իսական կյանքի կոչել խեղճության մեջ աննպատակ ապրողներին։Եվ գյուղի բնակիչներերը՝թե կանայք, թե տղամարդին գիտակցում են իրենց թշվառությունը՝իրենց շրջապատի լերկությունը։Ջրահեղձին պճնելու համար հարևան գյուղերից ծաղիկներ են հավաքում։
Նրանք նկատում են գեղեցիկը և այն հակադրում են իրենց անբովանդակ կյանքին։Մեռյալը իր արտաքին կատարելիությամբ և արժանապատվությամբ ,թռիչք է տալիս նրանց,կաշկանդված մտքին։Եսհամոզված են որ այդ մարդիկ կփեխվեին և կպայքարեին գեղեցիկի համար։
Համեմատություն
Նրանք իրար էին անցել ահաբեկված թխսակների նման… …. և ահա իրենց դիմաց,ձիգ,ինչպես սաբալու ձուկը… ուռած ընկեցիկ երեխայի անդրավարտիքով և քարի պես ամուր եղունգներով…
Հակադրություն
Իրար են հակադրված սգեղծացսրծության սկիզբն ու վերջին մասերը։
Հիմնական գաղափարը գեղեցիկի ու կատարյալի նկատմամբ մարդու մեջ հետաաքրքրության դրսևորումն է,որի համար պարտական էին ջրահեղձին՝Էստեբանին։
Բեժանյան Սեյրան 